Challenging the working time reduction and wages trade-off: a simulation for the Spanish economy
Luis Cárdenas & Paloma Villanueva
Cambridge Journal of Economics, 2020
In de literatuur is er geen consensus over de impact van een collectieve arbeidsduurvermindering op de werkzaamheidsgraad en lonen enerzijds, en de arbeidsinkomensquote en het BBP anderzijds. Naar voorbeeld van de verkorting van de wekelijkse arbeidsduur in Frankrijk van 39 naar 35 uur aan het begin van de jaren 2000, maken de auteurs in deze paper een simulatie van de effecten die een arbeidsduurvermindering van 40 naar 35 uur per week zou hebben gehad in de Spaanse privésector in 2017. Ze gaan bij de vermindering in werkuren uit van loonbehoud voor de werknemers.
De auteurs gebruiken verschillende databronnen zoals de Economically Active Population Survey (EAPS) en de Sixth European Working Survey (EWCS), en data van Eurostat, de OECD en het ministerie van Economie en Bedrijven. Voor de analyses op macroniveau maken ze gebruik van het Bhaduri-Marglin model*.
Microniveau
Door het verminderen van de vastgelegde uren van de werknemers uit de privésector naar 35 per week zouden er volgens de auteurs 1,27 miljoen fulltime jobs kunnen vrijkomen. Niet alle vrijgekomen uren zullen echter door de werkgevers omgezet worden in nieuwe jobs. Met behulp van een vervangingsindex berekenden ze dat er zo’n 562.000 jobs FTE zouden worden gecreëerd door de arbeidsduurvermindering. Dit zou het werkloosheidspercentage doen dalen met 2,6 p.p. en zij in ondertewerkstelling zullen langere uren kunnen werken. Vrouwen zouden daarom meer voordeel halen uit de arbeidsduurvermindering, aangezien zij vaker ondertewerkgesteld zijn dan mannen.
Macroniveau
Een arbeidsduurvermindering van 5 uur in Spanje in 2017 zou leiden tot een stijging van de arbeidsinkomensquote met 2,3 p.p. en bijgevolg een groei van 1,55% in BBP. Deze stijging zou het gevolg zijn van de impact van lonen op de binnenlandse vraag, consumptie en investeringen.
Een arbeidsduurverminderingsbeleid moet toegevoegd worden aan een loongestuurde (wage-led) strategie van economische groei om het BBP te verhogen. Dit zou volgens de auteurs bijdragen aan een transitie naar een meer egalitair en duurzaam groeimodel.
*De onderzoekers beschrijven hun analyses en methoden in detail. We gaan er hier niet op in, maar u kan deze raadplegen in het oorspronkelijk artikel.